Jip en Mia, ooit eens door het noodlot (lees: samenwonende baasjes) samengebracht. Na de nodige territoriumperikelen gedogen ze elkaar nu. Ze schrokken zij aan zij hun voer naar binnen en liggen met minder dan een halve meter ertussen te ronken op 't grote bed. En buiten dat zijn ze sinds een tijdje ook heuse 'partners in crime'. Samen trekken ze ten strijde tegen ons mooie behangetje. Een tuin vol bomen, maar nagels dienen schijnbaar toch aan die mooie in het oog springende muur van de woonkamer gescherpt te worden.
Alsof er een grote oorlog had gewoed daar bij die ene muur, zo hingen de vellen erbij. Afstomen en opnieuw behangen cq witten? Misschien als laatste prioriteit op onze inmiddels lange klussenlijst. En toen bracht een creabea buurvrouw de uitkomst. Vol enthousiasme vertelde zij over washitape. Ja, plakbandjes dus, maar dan wel hele mooie. Je kunt er vanalles mee doen (tja, nogal logisch, daar zijn het plakbandjes voor he), zoals oa de kindertekeningen op de muur hangen. En toen "pling!" (stel je nu even zo'n stripachtig gloeilampje voor). Ik zou m'n muur geheel volgens de laatste trend een beetje gaan 'pimpen'.Op de feel-good-market (die overigens een aanrader was) leuke tape gescoord, en gisterenavond aan het plakken geslagen. Een en een is twee, een fleurige muur en de behangravage is aan het oog onttrokken. Om blij van te worden!
