Finn's druiven met grote worst Pizza

Een persoonlijk kookboekje voor de bruiloft van Jeroen en Marjolein en een favoriet recept voor de kleintjes, zo is het begonnen. Dat zou na een eerdere sessie van pizza maken met kinders een pizza knakworst worden. Althans dat dachten we.
Voor de foto´s bij het recept moest er een keer pizza worden gemaakt.... Finn wat wil je op je pizza?

Druiven en grote worst!

Ai..... het klinkt prachtig, maar zou het ook echt eetbaar zijn. Die dag nog een paar maal gevraagd wat hij op zijn pizza wilde.... druiven en grote worst..... het stond vast. Tja wat maakt het ook uit.

De bruiloft is geweest en het kookboek overhandigd, dus nu mag het. Hieronder de pagina van Finn uit het kookboek.



Finn´s druiven met grote worst pizza

Finn z'n favoriete pizza, geheel zelf gekozen en eigenlijk een verrassend lekkere combinatie. Knakworsten doen het bij kinderen overigens ook goed op de pizza.

Het bakken van verse pizza's is heerlijk om samen met de kinderen te doen, samen deeg rollen en zelf laten beleggen, kortom lekker zooien in de keuken. Maar het resultaat mag er wezen, want er gaat niets boven lekkere zelf gemaakt pizza's met een dunne krokante korst.

Ingredienten

Deeg

- 500 gram bloem

- 250 ml lauwwarm water

- verse gist, blokje 42 gram (of 1,5 zakjes gedroogde gist)

- 1tl zout

- 3 el olijfolie

- 2 tl suiker

Saus

- blik gepelde tomaten

- teentje knoflook

- scheut olijfolie

- beetje verse basilicum

- 1 tl paprikapoeder

- zout/peper naar smaak

Op de pizza

- pitloze (kleine) witte druiven

- cervelaat of salami

- mozzarella

- geraspte kaas

Bereiding

1. Deeg vooraf maken, middag, ochtend of zelfs de dag ervoor, het maakt niet uit. Gist in lauwwarmwater en suiker oplossen en even laten staan gisten). Bloem, zout, olijfolie en gistpapje door elkaar mengen tot een stevig niet plakkerig deeg. Evt extra water of bloem toevoegen. Deeg kneden. Vervolgens een paar uur laten rijzen op een warme plaats met theedoek of folie over de bak. Als je de drang voelt mag je altijd even kneden tussendoor.

2. De saus maken, kan ook worden voorbereid. Olijfolie verwarmen, knoflook kort bakken en de rest toevoegen. Zeker tot de helft inkoken, gewenste dikte kun je zelf bepalen.

3. Oven voorverwarmen op 225 gr. of misschien zelfs hoger. De meter van de oven is kapot, dus de gebruikte temperatuur een gok.

4. De bodem. Deeg in 8 stukken verdelen. Op aanrecht wat bloem strooien en tussendoor af en toe herhalen. Met deegroller het stukje deeg uitrollen tot ongeveer 1 mm dikte of dunner. Dit lukt niet in 1 keer, uitrollen en laten rusten voor enkele minuten is de truc, dit zo'n 3 a 4 keer herhalen.

5. De pizza, bodem laatste keer uitrollen op een stuk bakpapier, saus over de bodem, druiven erover, mozzarella erbij, plakken cervelaat erover en als laatste kaas. Eventueel zijn andere combinaties ook mogelijk. Een zeer lekkere en verrassende combi voor papa en mama; kastanje champignons, fijngesneden sjalotje, geitenkaas brokkelen, verse salie, honing erover en zeezout.

6. Bakken zo'n 8 minuten in de oven. Afhankelijk van de oven, de temperatuur en dikte van de pizza kan het afwijken. Regelmatig even spieken. Bij voorkeur op een pizzasteen, maar hier volstaat bakpapier op een roosterje ook voor overheerlijke pizza's.

Zomaar een zondag.....

.... maar je blijft lachen met die kinders!

7:03....

Doen op Donderdag

Er was eens een projectje. Dat projectje zat al heel lang in mijn hoofd. Daar nam het steeds uitgebreidere en mooiere vormen aan.
En toen was daar De Donderdag. En had ik tijd. Eindelijk tijd voor dat projectje. Wat het is? Dat vertel ik later nog wel eens, maar 'the making of' (van een klein onderdeeltje ervan) zag er in ieder geval vandaag zo uit:

Stempels van een gummetje, simpeler kun je t niet bedenken (en leuk, leuk!). Het idee zag ik eerder hier.

Waar zouden we zijn zonder de...

Woensdagochtend. Regen. Mats ligt knock-out in bed nadat hij al twee avondenlang hysterisch krijsend geeft doorgebracht en Finn verveelt zich.
Eigenlijk stond de peutergym op de planning, maar kon het niet over mn hart verkrijgen om t ventje uit zn zo hoognodige slaap te wekken om mee te gaan gymmen. En dus verveelde Finn zich.
De actiefste bezigheid van de hele ochtend was het vegen van de vloer (met een gigantische franse slag, dat dan weer wel), maar verder bleef het bij eindeloos 'buurmannetjes' kijken op de computer. (O ja, en om de paar minuten hard zuchten en zeggen "...ik weet ècht niet wat ik kan doen...")

Tegen de tijd dat Mats wakker werd was ik er zo kriegelig van geworden dat er echt actie ondernomen moest worden. Tijd voor een 'Excursie'.
Aangezien mijn biebboeken morgen te laat zouden zijn en er niks mis is met het verenigen van het aangename en het nuttige, zou de excursie dus richting de bieb gaan. En omdat zoonlief al wekenlang bij iedere passerende bus roept dat hij daar ook hééél graag eens in wil rijden zou dat ons vervoersmidel van die dag worden.

Met de boterham nog maar net achter de kiezen vertrokken wij al rennend naar de bushalte, om aldaar na ruim 10 minuten te hebben staan wachten te constateren dat we m dus gemist hadden... Dan maar de volgende, een half uur later. Sinds de invoering van de ov-chip was ik nog niet met de bus geweest, en nu snap ik weer waarom: Voor een ieniemieniestukje met de bus betaal je 3 euro, en wil je dan overstappen, tja, dan zou je dus weer een nieuw kaartje à diezelfde prijs moeten kopen. En dan voor de terugweg weer... Met een toon en een blik van 'tjeezus mens, onder welke steen heb jij gelegen' werd me dat toegebeten door de chauffeur, die vervolgens om de pret te verhogen vol gas optrok nadat ik nog maar net zn stoel was gepasseerd (met wiebelend peutertje en soepel rollende buggy blijkt t dan nog vrij lastig om ongeschonden een zitplaats te bereiken...).

Eenmaal op het station (uit krenterigheid besloten om niet over te stappen maar gewoon vanaf het station naar de bieb te lopen) overviel me een fantastisch plan: de terugweg gingen we met de trein! Bijna een euro goedkoper, en weer een van Finn's diepste wensen vervuld ('daar wil ik ook hééél graag eens in rijden').

Na ons biebbezoek (wat trouwens erg leuk was: Finn die 'stil zijn' vertaalde in 'sluipen langs de boekenkasten', de heren die hun eigen boeken uitzochten en een appelsapje in het biebrestaurant waar ze als klap op de vuurpijl een compleet ingerichte kinderkookhoek hadden) wandelden we terug naar het station. En aangezien er ieder kwartier een trein onze kant op ging (twee keer zo veel als de bus) konden we meteen instappen. Rustig een plaatsje bij het raam uitgezocht, buggy op de rem gezet en al keuvelend reden we het station uit... om zo'n 5 minuten later op de plek van bestemming aan te komen. Nou ja, niet helemaal, tel er nog ruim 10 minuten wandelen bij (waarvan het laatste stuk met een veel-te-moe-om-te-lopen-Finn op de schouders).

Mijn zoons zijn nu weer erg gelukkig. En ik? Ik ben moe....

Biebcatering...

Kinderkunst

Mats had een idee: laten we gaan vingerverven! Nee, niet dat 'ie nu ineens heeft leren praten in perfecte volzinnen, het kwam er eigenlijk op neer dat ieder enigszins vloeibaar en smeerbaar spul onder zijn  handbereik gretig werd uitgesmeerd. Waterdruppels, een beetje geknoeide melk, een restje modder uit een vergeten emmer, een bakje yoghurt... Met een grijns van oor tot oor werd er lustig op los gekledderd.

En dus werden vanochtend de potjes verf uit de kast gehaald, de kliederschorten aangetrokken en de tafel ingepakt met oud papier (note to self: groot, héél groot plastic tafelkleed aanschaffen). Dankzij een Ikea-bouwpakketje (kast van 2 m hoog) lag er nog een mooi stuk karton op zolder, perfect voor creatieve uitspattingen.

Maar bruin karton ziet er naturlijk niet zo fris uit, dat moet eerst witgemaakt worden. Uit de schuur (die af en toe een beetje lijkt op de uitrusting van 'inspector Gadget') werden twee kleine verfrollers opgediept, en na even oefenen op het droge (zodat ik snel de tafel kon inpakken) konden de kunstenaars aan het werk.

 

Omdat wit ook maar zo wit is kwamen er al snel wat meer kleurtjes bij kijken. Mats kon zo eindelijk legitiem kliederen, en Finn vond de ontdekking van de verfroller zo fantastisch dat hij het daar nog maar even bij hield.

 

 

 

Natuurlijk werd de verf ook even aan een grondige smaaktest onderworpen (schijnbaar erg lekker, er was geen houden meer aan...)

 

 

 

Wat resulteerde in een erg mooi kunstwerk... ehm... kind...

 

 

Nu nog even een geschikt plekje zien te vinden voor een verfwerkje van 50x200...

 

 



 



Onze nachtelijke bezoeker

Al dagenlang horen we als het donker is gekraak uit de keuken komen. De katten zijn het niet, want die zitten vaak naast je op de bank. Ons nieuwe huis-, tuin- of keuken-diertje zit dan aan de kattenbrokken.

(filmpje)

 

 

We gaan het gebouw omkijken!

Finn zijn eerste zin deze ochtend.

Ja finn we gaan kijken hoe ze het gebouw afbreken. Al dagen houdt het hier het hele huis bezig, de sloop van het Philips VH gebouw een paar straten verderop. Vele malen gaan kijken, maar vandaag afgesproken met Finn om te gaan kijken als ze het verder met de kogel slopen en hij kan niet wachten.....

Hoe het begon, nou gewoon zo;

 

 

(filmpje implosie met lachende Finn)

 

 

 



(Hij staat toch wel dicht bij de woningen!)

Zie het filmpje hierboven, heerlijk om te horen, de grootste lol omdat een gebouw is ontploft. En de eerste vraag nadat de stofwolken optrekken.... wanneer gaan ze dat andere gebouw doen?

Nou, daar waren de geleerden die zaterdag nog niet uit. Kennelijk toch iets mis gegaan. Het stukje wijk langer dicht, noodverordeningen langer aangehouden, maar leg dat maar eens uit. Uiteindelijk blijkt deze scheve toren van Eindhoven stabiel te zijn. En dat is leuk, want wat doe je met toeristische attracties, gaan kijken en mooie kiekjes maken met je kind er naast.
En nu is het extra interessant, want alles staat vol met graafmachines, kranen en schuiven (buldozers)

(filmpje)

En dan eindelijk is het dinsdag zo ver, de sloopkogel en Finn die het gebouw wil omkijken.

(filmpje)

Woensel-West, er is altijd wat te beleven.