'Just bring some fingerfood'

Een berichtje op de voicemail. Of we ook op het halloweenfeestje komen. Niks groots, gewoon gezellig samen met de kinderen een beetje griezelen en lekker eten. Op onze vraag of we nog wat mee konden nemen was het antwoord: "O, just bring some fingerfood".

Een korte speurtocht op Pinterest bracht heeeeel veel inspiratie, maar één idee sprong er toch wel uit: Fingerfood!

De truuk: knakworstjes inkerverven, koken (worden de 'rimpeltjes' mooi duidelijk van), plakje eraf, nageltje van ui met een beetje ketchup erop plakken, et voilá!

En nou waren wij natuurlijk niet de enigen met griezelinspiratie:

Lol met voedingskleurstof

Barbie's dijtjes waren vakkundig ontleed...

En deze was gewoon te gruwelijk voor woorden... (en ja, wel geproefd maar erg smerig bevonden, had wel iets weg van natte hond...)

Een andere vereiste was: kom verkleed. Nu denken de meesten bij Halloween aan griezels, bloed en dingen die het daglicht niet kunnen verdragen. Zoonlief dacht aan... koeien! Koppig als 'ie is (van wie zou 'ie dat nou hebben?) was hij er niet van af te brengen. Hij moest en zou een koetje worden. Nou hadden we nog wel wat liggen van een eerder verkleedfeestje, en met een kleine aanpassing (die hij gelukkig toestond, halleluja!) was ook dit kostuum halloweenwaardig.

Geinspireerd op ons immer blinkende huis behingen wij ons met spinnetjes. (wederom een idee van Pinterest. Ik hou van Pinterest!)

Zelfs het kadootje werd zo 'gepimpt':

Bij een echt halloweenfeest hoort natuurlijk ook een vuurtje met marshmallows

En ook de buren lastig vallen met 'trick-or-treat' mag niet ontbreken (zoek het koeienstaartje!).

Inmiddels redelijk verkleumd (waar is dat zachte herfstweer gebleven?!) en vechtend tegen de moeheid werden wij er door de grootste koe op gewezen dat er binnen nog heeeel veeeel toetjes stonden te wachten. Naast de cakejes en kleurstofexperimenten kwamen er spookjes op tafel. IJskoude bananenspookjes, fantastisch! (dat je tanden er compleet blauw van gingen zien was een aardige bijkomstigheid)

En zo kon het gebeuren dat er aan het eind van de avond twee koeien op de bank zaten, met blauwe tandjes knagend aan een spook...

(En dankzij dit opblijffeestje sliepen de heren vanochtend een heel klein beetje uit, waardoor we nu naadloos op de wintertijd konden overstappen. Wat was dat ook alweer met dat mes en die twee kanten?)

Over heel veel lichtjes en nog veel meer peuterfantasie:

Wat doe je eind september, begin oktober als inwoner van Eindhoven, in bezit van kinderen en bakfiets? Je wacht tot het donker is (ehmm, rond kinderbedtijd dus) plant 't hele spul in die bak, dekentje erover en gaat de lichtjesroute rijden!
De heren keken hun ogen uit. Mats' vingertje stond bijna permanent in de aanwijsstand en Finn stuiterde van puur enthousiasme af en toe bijna de bak uit. Met een half slapende Mats en compleet stilgevallen Finn kwamen we ruim een uur later weer thuis.

En dat dan dus drie keer (knappe fietser die dat eventjes op 1 avondje doet). Drie keer heel veel lichtjes = drie keer heel veel peuterfantasie:

"Kijk, krokodillen!"

"'n Plop!"

"Kindjes op tonnen"

"Ronddraaiende theepot-paddestoel"

"Bus met kerkklok"

"Muisjes die samen taart eten"

"Paddestoel met een vuurtje"

In alle enthousiasme maakten wij natuurlijk geen onderscheid tussen wie er nou voor welk doeleinde die lampjes had geplaatst: 

"Jaaaa, lettertjes!!!"

En omdat fantasie geen grenzen kent werd ook Mats even bruut gecategoriseerd:

"Net 'n eikel"

Uit d'n ouwe doos

Nog een week en dan gaan we weer naar 'onze' chalet in de ardennen. Al helemaal zin in om er even tussenuit te zijn, kwam ik vandaag onderstaande tegen op de computer.

Zet het geluid hard aan en geniet mee van de route van hut naar de bewoonde wereld. Ik kan niet beter beschrijven waarom we hier graag komen. 

Ook deze film stamt uit die tijd.

Herfstkleuren

"Ho, stop, modepolitie!"
De stylist (die met dat wuivende haar) maant de voorbijganger tot een halt. Kritisch glijdt zijn blik over het totaalplaatje. "Die kleuren, zoooo saaaaai. Dat kan ècht niet meer hoor. Je zou hoognodig wat meer aan uiterlijke verzorging moeten doen. Kijk nou zeg, de spinnenwebben hangen eraan!" Stokstijfstil staat het slachtoffer erbij. Geen enkele reactie, de kijker kan hier geen instemming noch afkeuring uit opmerken.

Met een wellustige zwaai haalt de stylist zijn verzameling kwastjes tevoorschijn. "Dat gaan wij eens even fijn voor je regelen hoor!" Een geïmproviseerd kleurenpalet wordt uitgestald in een toevallig aanwezige kruiwagen. Omstanders roepen verschrikt: "Oooo, wat ga je nu doen?" De stylist lacht en mompelt "Net waar ik zin in heb." Het slachtoffer blijft gewillig (of is het weerloos?) staan terwijl de stylist begint. "Herfstkleuren, mooie kleuren, alle kleuren van de regenbooooog!" (De camera zoomt in terwijl de stylist helemaal losgaat.)

In eerste instantie worden er wat subtiele accenten aangebracht, maar wanneer de assistente van het programma zich niet meer kan inhouden en ook een kwast ter hand neemt is het hek van de dam. Het lijkt wel alsof er hier een complete concurrentiestrijd wordt uitgevochten, beste kijker! Wanneer de assistente een naar haar idee perfecte kleur heeft aangebracht komt de stylist (zijn haar wuift inmiddels wel heel erg wild) er met een totaal andere kleur overheen. Maar er moet gezegd worden: de bijzondere patronen en kleurschakeringen die hierdoor ontstaan zijn erg boeiend, en van het eerder nogal saaie voorkomen van ons slachtoffer is geen spoor meer te bekennen.

Plots lijkt de stylist afgeleid. Hij draait zijn hoofd om (met bijbehorend haargezwiep), zet nog een laatste penseelstreek, gooit zijn gereedschap met een nonchalant gebaar in het gras en roept naar de productieassistente dat zij het wel mag afmaken. Verbouwereerd staart zij hem na terwijl hij huppelend verdwijnt richting zandbak...