Boodschappen doen (give-away van Jeehaa!)

Het zweet loopt over je rug. Waar is 'ie nou? O, daar, ik zie daarginds het vlaggetje van het minikarretje boven de schappen uit piepen. Boven welke schappen? Die met... neeeeeee! Die met de eieren....
En daar staat 'ie dan, je kleine boodschappenhulpje. Met een voetje heen en weer glibberend door de gele eierprut (want dat geeft zo'n mooi effect). "Ik wilde alleen maar helpen hoor, en papa zei gisteren dat de eieren op waren".

Pfoe, nachtmerrie. Maar gelukkig is dit puur fictie, halleluja! Nee, onze mannen zijn ware shopaholics als het om supermarkten gaat. Jong geleerd is oud gedaan:

Zo'n 3 jaar geleden, geen haar, geen tanden maar wel lol in de Appie!

Een jaar geleden, in de Ardennen als extra vakantie-attractie.

Minikarretje, mini boodschappentasje, miniboodschappenlijstje. Boodschappenlijstje?! Tuurlijk, als je t doet moet je t goed doen he. Dus terwijl moeders de hele groentenafdeling in het karretje mikt is zoonlief met zn eigen lijstje op zoek naar de broccoli. Hebben we beiden alles van de groenten in ons karretje liggen, gaan we door naar de volgende afdeling. Bij de megakoelkasten vinkt moeders snel al haar zuivelwerk af, terwijl het hulpje nog in dubio is of hij de kaas met de groene sticker of die met de rode wil (jawel, onze jeugdige consument gaat ook al voor de bewuste keuzes). Mini-Einsteintje? Neehoor, een heel gewone peuter die prima plaatjes kan 'lezen'.

En nu hoor ik je denken: "Ja, heel leuk hoor, jij kan tekenen, als ik dat probeer snapt 'ie er geen snars van wat er op dat lijstje staat" . Hmm, daar zit wat in. Daar zit een gat in de markt in! Dus ben ik aan de slag gegaan met gutsjes, gummetjes en stickers, en is mijn winkeltje een fantastisch uniek product rijker: Het Boodschappenpakket! Heel veel gestempelde stickertjes van de (bij ons) meest gangbare boodschappen, een aantal lege lijstjes, verklarende plaatjeslijst (voor als mijn tekeningetjes toch niet zo heel duidelijk blijken te zijn) en een gebruiksaanwijzing met nog wat extra tips om boodschappendoen tot een gezellig uitje te maken.

En omdat ik er zo enthousiast over ben wil ik dit graag met jullie delen. Ik ga dus een paar proefpakketjes weggeven! (iets minder stickertjes dan 'het echte werk', maar verder precies hetzelfde) Wat moet je daarvoor doen? Beschrijf hier of op de facebookpagina van Jeehaa je meest zenuwslopende kleine-kinderen-winkelervaring (onder t mom van "t leukste vermaak is leedvermaak"). (Nog) geen ervaring mee? Uitleggen waarom juist jij zo'n pakketje kunt gebruiken mag ook. Je hebt 2 weken de tijd, op donderdag 7 maart trek ik twee winnaars. Zegt het voort, zegt het voort! (En ja, 'liken' mag natuurlijk ook altijd he. -haha, toch nog even reclame gemaakt-)

Mooi plaatjes maandag

                                                            Schier by Night

Ik ken 'n schaap, da's Shaun het Schaap...'

Kennen jullie m ook? Leuke animatie met (jawel) n schaap in de hoofdrol. Één van Finn's 'lievelings'. En aangezien ik de laatste tijd vooral dingetjes maak voor in mijn winkeltje of voor kindjes van anderen besloot ik voor Finn een Shaunkussen te maken. Gewoon zomaar voor de leuk, met stofjes die hier toch al in huis rondzwierven. En zoals onze belgische medeblogsters zo leuk zeggen: 'zomaar even in n uurtje in elkaar gestoken'...

Finn blij, Jip ook blij...

(en ik ook blij, want die koekjes zijn voor mij!)

Dinsdag werkdag

"Wat voor dag is het de dag die hierna komt?"
"Dinsdag"
"En wat ga jij dan doen?"
"Werken"
"En ik?"
"Spelen bij de Kinderkamer"
"Wanneer mag ik nou ook eens met jou mee gaan werken?"

Dit gesprek herhaalde zich de afgelopen weken (maanden) regelmatig. Gisteren had ik er eindelijk een antwoord op: "Morgen".

Tussen een surveillancebeurt en het volgende lesuur was er net genoeg tijd om een hyperdepieper Finn op te halen bij de opvang ("Ik vind t zooo spannend, en zooo leuk, en wat gaan we dan doen? en heb jij ook tafels? en n wc? en hoe heten de kindjes in de klas? en zijn daar ook jongetjes bij? en krijg ik dan ook een schaar?"...). Na een korte rondleiding (die oa het tostiapparaat omvatte, erg belangrijk voor een peuter) kon meneer dan eindelijk samen met de klas aan tafel. Met grote ogen keek hij toe hoe 'juffrouw mama' de knutselopdracht uitlegde. Diezelfde juffrouw keek niet veel later met even grote ogen toe hoe zoonlief twee perfecte cirkels uitnipte en braaf op zn beurt wachtte.

Na de les verdwenen de kaasboterhammen in het tostiapparaat en boende Finn tijdens het wachten daarop nog even alle plak van de tafels. De tosti's werden al babbelend aan de grote juffentafel verorberd ("daar moet ook n beker melk bij hoor, dat hoort echt zo") en toen was het al weer tijd om terug naar de peuters te gaan. Glimmend van trots werd het nog van de plak druipende knutselwerkje als een trofee voor zich uigestoken. Finn had gewerkt op mama's werk! (en hij was niet de enige die glom van trots...)

Finn was danig onder de indruk van zijn buurjongetje aan tafel. 's Avonds thuis hoorden we m een zelfbedacht liedje met zijn naam erin zingen...

En we maakten: n trommelmannetje voor carnaval!