Dat verbouwen behelsde namelijk wel iets meer dan simpel een verfje ertegenaan kwakken. Er kwam een dakkapel, er werd een indeling gemaakt (incl washok voor moeder-de-vrouw), en toen moest er worden afgetimmerd. Dacht ik eerst nog dat dat binnen een paar dagen (hooguit een weekje, vooruit dan maar) gebeurd zou zijn dmv een paar prefab wandjes, daar kwam ik al snel van terug. Opa Maajie werd ingeschakeld, verhuisde al zijn timmergereedschap naar onze zolder en heeft daar zo een paar weken gebivakkeerd (okee, voor de warme hap en het bed ging 'ie dan nog net even terug naar Omajan).
Inmiddels is de zolder gemetamorfoosd in de mooiste verdieping van het huis. Het is nog lang geen kinderkamer, daarvoor staat er nog teveel zooi die uitgezocht en opgeruimd moet worden (wat kan een mens toch veel troep verzamelen). Maar het werk van Opa Maajie zit erop.
Wat waren we blij (en gestressd omdat ons huis er al wekenlang uitzag als een bouwput). Dit vroeg om een bedankje aan het adres van Opa Maajie. Omajan werd in het complot betrokken (en hier komt nu het gedeelte van de aan de kant gezette principes:).
Het weekendje Landal in Vaals was snel geboekt, en een uurtje voor vertrek sommeerde Omajan hem dat hij z'n koffers moest gaan pakken (kan me de grijns op haar gezicht levendig voorstellen). Eenmaal bij ons was het kwartje nog niet gevallen, hij ging ervan uit dat wij alleen maar als 'koffietussenstop' dienden. Niet dus, het werd een weekendje met ons (en de kleinkinderen, hoera hoera) in een bungalowpark (en voor wie ons een beetje kent: dat is wel een heeeeel eind verwijderd van onze principes).
De weergoden stonden aan onze kant (die hadden natuurlijk van bovenaf al ons verbouwingsleed kunnen volgen en hadden medelijden gekregen), dus met stralend weer liepen we dat weekend door het limburgse heuvellandschap.
Mats nog voor een keertje in de eigenlijk al veel te kleine wandelwagenbak (als 'n sardientje in 'n blikje, wel lekker warm met dat winterweer), met enige moeite de gezellig besneeuwde bergpaadjes opgeduwd en -getrokken. En Finn hoog (en enigszins verkleumd maar toch uit volle borst zingend) bij papa op de rug.
En wie zegt 'bungalowpark', zegt natuurlijk ook 'zwembad'. Met duizelingwekkende vaart sjeesde een onbevreesd peutertje van de donkere, kronkelende waterglijbaan (moeders wordt nog een beetje week in de knieën bij de gedachte eraan). 
En wie zegt 'bungalowpark' zegt ook 'Bollo's speelparadijs' (compleet met ballenbak!) Finn vraagt zich nog dagelijks af of Bollo zijn tekening ook ècht boven z'n bed heeft opgehangen...
En wie zegt 'bungalowpark' zegt ook 'hondsbrutale overvoerde eendjes':
En wie zegt 'weekendje weg met Joris en Judith' zegt natuurlijk ook 'cafeetje, restaurantje':
En dan zeggen we allemaal: BEDANKT OPA MAAJIE!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten