Woensdag bakdag

Aangezien Woordeloze Woensdag al om 6.15 sneuvelde ("goeiemorgen Mats...") dan maar een verhaal met veel woorden (en plaatjes).

In een opwelling beloofde ik Finn die ochtend om zodra Mats in bed lag appelflappen te gaan bakken. Want hé, daarvoor hebben we alle ingerediënten toch standaard in huis (dacht ik). Dus door de druilerige regen renden we naar de schuur. 'Even bladerdeeg pakken'. Ai, bij stap 1 ging het al mis. De vriezer lag vol met alles behalve bladerdeeg. Op een goeie tweede plaats kwam het deeg voor hartige taart. Niet zo luchtig, maar deeg is deeg, toch?

Daarna de appels. Moeders was goed voor het schilwerk, en zoonlief hakte alles vakkundig in kleine blokjes (de een iets groter dan de ander, ach, detail).

De schillen konden in de kliko...

Er werden wat keintjes bijgemikt (bij de appels en bij de malende peuterkaakjes).
En dan nog wat lepels suiker erbij (rietsuiker dan wel he, want wij doen gezond!).

Op halve lapjes bladerdeeg deeg voor hartige taart kwam een schepje appel-krenten-suiker mengsel. Appel-krenten-suiker? Jaaaa, bij het dichtmaken van het laatste flapje bedacht ik me dat kaneel er ook nog wel lekker bij zou zijn geweest...

 Daarna duw je 't met een vork netjes dicht.

Vervolgens nog op de gok even in de oven (de thermometer heeft het al een tijdje geleden begeven, wat een extra dimensie toevoegt aan het bakwerk).

Even afkoelen (die met het prikkertje is voor Mats, 'appelflap speciaal' zonder enige opsmuk).

En dan eten!

Et voilà: een peuter kan de was doen een appelflap bakken! (Hoe lang zou het nog duren voordat we een 'tig gangendiner voorgeschoteld krijgen?)