3 Jaar geleden...

... was ik tonnetje rond. 42 Weken zwanger en meneer (of mevrouw, dat wisten we toen nog niet) maakte geen enkele aanstalten om het buitenbuikse te komen bekijken. Hoewel het waarschijnlijk op dat moment buiten warmer was dan daarbinnen (tropische temperaturen, als gestrande walvis kwam ik dagenlang mn hangmatje in de schaduw niet meer uit) werd besloten dat het beter was om de kleine buikbewonder in het ziekenhuis tot spoed te manen. En met resultaat:

Om een paar minuten voor twaalf die nacht waren we ineens (nou ja, zo ineens nou ook weer niet...) een gezin. Finn was geboren!

En vandaag zijn we dus 3 jaar verder. Tussen het inpakken van de vakantiespullen door nog even de foto's van dat unieke moment terugkijken (beetje sentimenteel doen, daar heb je als moeder wel recht op op zo'n dag).

Ongelofelijk dat dat kleine prulleke van toen nu een hele kerel is die kletst, zingt, rent, z'n eigen boterhammen smeert en die je ook af en toe met liefde achter 't behang zou willen plakken.