Tuurlijk. Dus die avond zaten we voor de kachel (luchtschuifje vol open zodat we toch zeker goed te horen zouden zijn) liedjes te zingen. Schoenen: check. Wortels voor het paard: check (wat nog even voor paniek bij Mats zorgde omdat de gedachte aan een groot wit paard in onze kamer hem maar niks leek). Beetje water voor dezelfde viervoeter: ook check. Tekeningen voor de Sint: dubbel check. Met een gerust hart gingen de heren naar bed.
De volgende ochtend mocht papa even uitslapen en sloop ik met twee verwachtingsvolle jongetjes in pyama naar beneden. Jaaaaaa!
Pepernoten, chocolade muntjes en... post! Een grote envelop, met daarin een cdtje van de Sint.
Met een mond vol chocola en pepernoten werd het tweetal onder n dekentje op de bank geïnstalleerd. Voor de volledigheid ook nog een bordje boterhammen en bekers melk erbij, en nou eens even kijken wat de Sint te melden had.
Vol verbazing kwamen we erachter dat we allemaal in Het Grote Boek stonden. En niet alleen onze naam, nee, de Sint wist ècht vanalles over ons! Enthouisast kletste Finn terug tegen de laptop toen de goedheiligman hem vroeg of ie nou juist van dunne of van dikke pannenkoeken hield, en Mats zuchtte "Jaaaah, bouwuh..." toen uit het boek bleek dat ie zoveel van Duplo houdt.
Cdtje afgelopen, boterhammen op en toen de grote vraag: wanneer mogen we weer? Na n arbotechnische toespraak over n drukbezette Sint en Pieten besloten we nog even een paar dagen te wachten.
En wanneer is t dan pakjesavond? Kun je t even op je vingers laten zien? Nou, daarvoor hebben we nog wat beters uitgevonden:
Iedere ochtend mag Sint naar de kapper en wordt er en randje van zn baard afgeknipt. En hoera: na t laatste streepje is t pakjesavond!
PS: Voor wie ook de blits wil maken bij zn kinderen met een persoonlijke boodschap van de Sint: http://www.videovansint.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten