woensdag 30 mei 2012

Plakbandjes

Jip en Mia, ooit eens door het noodlot (lees: samenwonende baasjes) samengebracht. Na de nodige territoriumperikelen gedogen ze elkaar nu. Ze schrokken zij aan zij hun voer naar binnen en liggen met minder dan een halve meter ertussen te ronken op 't grote bed. En buiten dat zijn ze sinds een tijdje ook heuse 'partners in crime'. Samen trekken ze ten strijde tegen ons mooie behangetje. Een tuin vol bomen, maar nagels dienen schijnbaar toch aan die mooie in het oog springende muur van de woonkamer gescherpt te worden.

Alsof er een grote oorlog had gewoed daar bij die ene muur, zo hingen de vellen erbij. Afstomen en opnieuw behangen cq witten? Misschien als laatste prioriteit op onze inmiddels lange klussenlijst. En toen bracht een creabea buurvrouw de uitkomst. Vol enthousiasme vertelde zij over washitape. Ja, plakbandjes dus, maar dan wel hele mooie. Je kunt er vanalles mee doen (tja, nogal logisch, daar zijn het plakbandjes voor he), zoals oa de kindertekeningen op de muur hangen. En toen "pling!" (stel je nu even zo'n stripachtig gloeilampje voor). Ik zou m'n muur geheel volgens de laatste trend een beetje gaan 'pimpen'.

Op de feel-good-market (die overigens een aanrader was) leuke tape gescoord, en gisterenavond aan het plakken geslagen. Een en een is twee, een fleurige muur en de behangravage is aan het oog onttrokken. Om blij van te worden!

vrijdag 25 mei 2012

Paradijsvogels

Zo met dit zomerse weer zie je ze weer tevoorschijn komen:
De paradijsvogels.
Gehuld in een kleurrijk gewaad ('less is more'), de haren vrolijk wapperend in de wind en met in hun hand de onontbeerlijke blingblingtas flaneren zij weer door menig achtertuin.



Juist ja...

woensdag 23 mei 2012

De altijd-succes-chocoladetaart

Jaren geleden kreeg ik van een vriendin een taart voor m'n verjaardag. En niet zomaar een taart, nee, dit was De Lekkerste Taart Ooit Geproefd. En aangezien de maakster hiervan wel vermoedde dat deze naar meer zou smaken had ze er een keurig uitgeschreven receptje bijgedaan. Dat was een sterk staaltje toekomstvoorspellen want nu, minstens 10 jaar later, is bijna iedere mogelijke gelegenheid aangegrepen om De Taart te maken.

Zin om 't ook eens te proberen? (pas op, 't is verslavend!)
Zo simpel, en zooooo lekker.... Kinderspel! (o nee, die zat voor de verandering te koken in de zandbak)


Ingrediënten: 300 gram pure chocolade / 225 gram boter of margarine / 3 eieren / 225 gram suiker / 60 gram bloem / 0,5 eetl. bakpoeder / 0,5 theel. zout
Verwarm de oven voor op 180 graden.
Smelt de boter en chocolade in een pannetje op zacht vuur en laat wat afkoelen.


Vet een bakvorm in en bestuif met bloem (een tulbandvorm geeft een extra mooi resultaat, maar een gewone springvorm kan natuurlijk ook).


Klop de suiker (rietsuiker is het lekkerst), het zout en de eieren met een mixer tot een gladde massa.


Roer de bloem en bakpoeder erdoorheen (officieel moet je het zeven, mwah, gaat ook prima zonder).

Roer daarna het chocolade-botermengsel erdoorheen.

Stort alles nu in de bakvorm ('storten' klinkt wel erg heftig voor een bruinige smurrie die rustig in de bakvorm druipt) en bak een uur op 180 graden.


Ruim alle zooi op en vergeet niet de beslagkom uit te likken.

De taart is klaar wanneer je er een satéprikker insteekt en deze er schoon weer uitkomt.
Tadaaaaaaaa:

vrijdag 11 mei 2012

Van bakfiets naar groenbak


Sinds een paar dagen staat er hier een heuse groenbak voor de deur. De vuilophalers zullen 'm dankzij een mega-hangslot wel laten staan, hoewel de plaatselijke jeugd er graag lege chipszakjes, colablikjes en andere zooi in dumpt.

De heren houden van deze 'groenbak' aka 'bakfiets' ("hoera mama, ik krijg krullen van de wind!")


Kort na Mats' oogstfeest kwam 'ie in ons bezit: een bakfiets van bakfiets.nl. Met Finn op het bankje en Mats in een met een spanband vastgemaakte maxicosi konden we eropuit. De nieuwe aanwinst van ons wagenpark was al snel favoriet. Finn smeekte vaak zelfs met stromende regen om een ritje, en Mats viel al hobbelend lekker in slaap.
Inmiddels is Mats alweer mijlenver verwijderd van dat kleine babietje van toen, en zit ook hij op het bankje (we hebben een simpel CMG-kinderzitje erop vastgeschroefd, werkt fantastisch). De vrijgekomen ruimte wordt meteen benut door alle tassen et voilà, we kunnen op pad!

Om het geheel nog wat extra's te geven werd de bak dus vorige week 'gepimpt'. Niks geen dure bakplakkers, maar gewoon een gezellig stukje plakplastic van kleur mijn interieur (pas op, je wordt erg hebberig van deze winkel!). Onze buurjongen kon het ook wel waarderen: "Hé, de fiets is verkleed!"

zondag 6 mei 2012

Bedankt Appie!

"'s Lands grootste kruidennier blijft op de kleintjes letten".

Of dit nou slaat op onze kleine medemens of op de momenteel veelvuldig verspreide mini's is me niet helemaal duidelijk, maar feit is wel dat deze twee een zeer goede combinatie vormen.
Onze kookgek bleek namelijk ook erg geïnteresseerd in potjes, flesjes en doosjes, en achter zijn kartonnen winkelgeveltje speelt hij nu vol overgave 'meneer-van-de-winkel' (o nee, die speelt 'ie niet, dat is 'ie).

Bijzondere winkel is het trouwens wel. Van verschillende overduidelijk aanwezige producten wordt vastberaden verkondigd dat ze uitverkocht zijn, terwijl andere artikelen zonder omhaal in je boodschappentas gekieperd worden. En betalen? Meneer-van-de-winkel geeft je er graag nog wat centjes bij hoor!



Zelfs de allerkleinste medemens doet mee. Want tja "wie is er niet groot mee geworden?"...