dinsdag 27 november 2012

Pietenproductie

"Knutseljuf, we maken toch zeker wel iets voor Sinterklaas hè?"
Geen ontkomen aan, al voor het tiende (!) jaar op een rij zit ik eind november vast aan het zelfde thema. Gedurende al die jaren heb ik de meest fantastische creaties bedacht. Nachtenlang lag ik wakker om maar zo origineel mogelijk uit de hoek te komen. Maar eindelijk is het kwartje dan toch gevallen: Maak een Piet, en je maakt vrienden!

Om er dan toch nog even wat origineels van te maken werd het wel een marionetpiet. Je weet wel, zoëentje met touwtjes die dan kan lopen, zwaaien en dansen. Zoëentje waar de kinderen allemaal om smeken: "Aaaaa, mag ik m eventjes vasthouden.....?"

Voor de jongsten compleet van papier:


En voor de oudsten met leuke fleurige stofjes:


Alles was tot in de puntjes voorbereid voor deze pietenproductie (jawel, op mijn werk ben ik -noodgedwongen- ontzettend gestructureerd):


En na twee dagen was mijn vensterbank druk bevolkt met half-affe zwarte mannetjes. Volgende week nog eventjes de nodige ledematen en touwtjes toevoegen.


Massa-Pietenproductie saai? Nee hoor, kijk maar eens welke varianten ik inmiddels al tegenkwam:

'Niet-Piet'
'Heilige-boon-Piet'


'Hoera-ik-kan-knippen-Piet'
'Bling-bling-Piet'


'Pietje-relaxed'

En krijg je nu spontaan ook zin om een pietje te produceren, hier zijn de lesbrieven (die hangen altijd megagroot op het bord, ter bevordering van de zelfstandigheid):

Papieren Piet

Stoffen Piet
Door de handjes en het hoofdje wordt met een naald een draadje bevestigd, knoop deze vast aan een stokje en spelen maar!

vrijdag 23 november 2012

Pepernotencakejes

Met een half slaapdronken hoofd vanochtend tegen Finn gezegd dat we vandaag wel pepernotencakejes konden gaan maken. Verder dan 'we mixen wat koekkruiden door het cakebeslag' kwam ik toen nog niet.

Een paar uur later, Mats in bed (voor kook- en bakexperimenten toch wel een vereiste), gingen we 'even' die cakejes bakken. En toen bleek dus dat er geen kant-en-klaar pak meer in de kelder stond. Geen nood, een receptje is snel genoeg gegoogeld. "Men pakke 4 eieren".... ehm, met dank aan de wentelteefjes van woensdag zat er nog maar eentje in het doosje. Ander recept, speciaal voor kruidcakejes deze keer: "Weeg 100 gram havermout". Kan me niet herinneren ooit havermout in huis te hebben gehad, dus helaas.

Finn stond ondertussen al in vol ornaat klaar om te 'mixeren'. En omdat risico's 't leven een stuk leuker maken besloot moeders op dat moment dan zelf maar iets te improviseren. Dat ene ei, 'n lepel koekkruiden, bruine basterdsuiker, een half glas melk, wat zelfrijzend bakmeel (en nog een beetje, nog een beetje en oeps, dan nog maar een beetje melk erbij), en op 't laatste moment nog even de geniale ingeving er ook maar wat boter door te 'mixeren'.

Eenmaal in de oven zetten ze 't op 'n rijzen. So far so good... Houten prikkertje erin, schoon er weer uit, check. Voor het ultieme sinterklaasgevoel met 'lijm' van poedersuiker met water op ieder cakeje een pepernoot geplakt.


Voor de schoonheidstest waren ze inmiddels al met vlag en wimpel geslaagd. Na wat geduld (heeeel grote opgave voor 'n driejarige) waren ze zo ver afgekoeld dat we net geen blaren meer op onze tong zouden krijgen. Proeven! En hoewel een beetje plakkerig werden ze volmondig goedgekeurd: "Jaaaaah, die wil ik gaan uitdelen aan mijn vriendjes..."

En voor wie nou iets minder avontuurlijk is ingesteld, hier is het recept (min of meer):
* 125 gram bruine basterdsuiker
* 150 gram zelfrijzend bakmeel
* 1 eetl. koekkruiden
* 1 dl melk
* 1 ei
* 25 gram boter
* poedersuiker met een heel klein beetje water
* pepernoten
In cupcakevormpjes doen en in de oven op 170 graden (gokje, displaytje doet t hier niet) in ongeveer 20 à 25 minuten bakken. Daarna van poedersuiker met een heel klein beetje water een papje maken en hiermee op ieder cakeje een pepernoot 'lijmen'.




zondag 18 november 2012

Hij heeft ècht een paard!

Net op tijd (goh, verrassend) arriveren we bij het kanaal. De boot (beladen met grote kado's) is al in zicht. Pieten lopen af en aan en Finn heeft al een paar handen vol pepernoten te pakken. Daar mogen er wat hem betreft nog veel meer bij komen, want op zijn rug hangt een leeg rugzakje, speciaal voor het verzamelen van deze lekkernij.


De muziek speelt een modern sinterklaasliedje, Megamindy- en Megatobypiet poseren gewillig voor flitsende camera's, Tweetpiet banjert rond met zijn tablet en op onze schouders zitten twee zwaar onder de indruk zijnde minimannen. De grootste heeft een soort van half-hangende positie ingenomen en tuurt in de verte: "Jaaaaah, ik zie um....!" De kleinste heeft nog niet echt door waar nou al die drukte voor nodig is. Met grote ogen kijkt hij rond. Ogen die het grootste deel van de tijd blijven rusten op argeloze toeschouwers (van wie er eentje mij zelfs toevertrouwde zich wat ongemakkelijk te voelen onder deze aandacht).


Sint beklimt het podium, er wordt nog meer gezongen en getweet, en ook de burgemeester is van de partij. Finn houdt zich op dat moment vooral bezig met de grote vraag: "Waar is het paard?" en "Is er eigenlijk wel een paard?" Na wat een eeuwigheid lijkt (enigszins gekleurd door kou en zware nekballast) verlaat de Sint het podium weer om, jawel, op z'n paard te klimmen! Finn slaakt een zucht van verlichtig: "Hij heeft ècht een paard!"




's Avonds staan er hier bij de kachel twee minischoentjes. Voor het paard hebben we een bakje water, een suikerklontje en een soepstengel. "Finn, komt het paard dan ook mee om de kadootjes te brengen vannacht?" "Neehoor, natuurlijk niet, die blijft thuis om te slapen. Ze komen gewoon met een bus waar alles goed in past en dat eten nemen ze dan wel mee naar huis." ("En als Jippie en Mia nou alles stiekem opeten, dan leggen jullie wel nieuwe neer hè?")

Moderne sinterklaasliedjes, Megamindy- en Megatobypiet, een Tweetpiet en een megabus in plaats van die trouwe over daken wandelende schimmel. Sinterklaas gaat met z'n tijd mee...



Dag sinterklaasje, daaaaaag!

vrijdag 9 november 2012

Schoenmaatjes

Sinterklaas... kerst... In december kunnen we er niet onder uit: de al torenhoge berg speelgoed hier in huis zal ongetwijfeld weer aangevuld worden met het hoog(-on)nodige.
En toen zag ik dit:


Voor meer uitleg, klik op deze link. (En bekijk vooral eens de filmpjes, zo mooi!)

Niks mis mee om onze minimens er een beetje bewuster van te maken dat niet iedereen bergen speelgoed heeft, en dat sommige kinderen zelfs zo weinig centjes hebben dat ze erg blij zijn met een nieuwe tandenborstel!
Dus vandaag togen we incl. booschappenlijstje naar de Action. Doel: het vullen van een kadodoos voor een kindje ver weg. We kozen voor een jongetje tussen de 2 en 4 jaar, zodat Finn's kadosmaak volop tot z'n recht kwam.

Eenmaal thuis gingen we aan het knippen en plakken (nadat we eerst snel Mats in bed gelegd hadden, die er halverwege de Action al luidkeels van baalde dat we winkelden onder slaapjestijd). De saaie schoenendoos moest met mooi kadopapier en heeeel veeeeel plakband omgetoverd worden tot Fantastisch Kado.


Daarna de aankopen ontdoen van verpakkingsmateriaal (je wilt natuurlijk niet een berg onnodig plastic een derdewereldland in sturen he).


Gelukkig had niet alles verpakkingsmateriaal, want in het kader van 'wat over hebben voor een ander' mocht Finn ook wat van zijn eigen speelgoed uitkiezen voor het andere kindje. Onzelfzuchtig als 'ie is kwam 'ie meteen aanzetten met een grote emmer (incl. deksel 'want dan kan 't kindje niks kwijtraken') vol met badspeeltjes. Dit hebben we met de nodige onderhandelingsstrategieën weten terug te brengen tot twee vissen, een sponsje en een velletje stickers.
Met een beetje passen en meten (want hoe frot je een cars-bal, koeienknuffel -tja, da's Finn he- en heel veel andere dingen in een schoenendoos?) hebben we uiteindelijk een Fantastisch Kado:


 Fototjes erop ("Mats moet ook hoor, die hoort er ook bij!"). incl. barcodesticker:


En dan nog een mooie tekening bij wijze van extra verrassing aan de binnenkant van de deksel:


En nu zit mijn onzelfzuchtige schenker naast me zijn lunchmenu door te geven. "Nee, geen boterham met pindakaas, liever een crackertje met kaas. En een beetje boter. En vergeet het plakje snoepkaas niet. En mijn beker melk. O nee, ik wil twee snoepkaasjes!"

Ik denk terug aan het filmpje met blije schoenendooskinderen en schaam me voor onze luxe...

donderdag 8 november 2012

Roommates

Vanochtend 7 uur: gekraak op de babyfoon.
Langzaam wordt ik wakker. Realiseer me dat het geen gekraak is wat ik hoor. Nee, het is Geschuifel. Geschuifel uit de babyfoon en boven mijn hoofd. Geschuifel van slofjes maat 26 om precies te zijn.
Dan een klein stemmetje: "Hé". Nogmaals, en nu wat luider: "Hé". Vervolgens een waterval van onverstaanbare klanken. Klanken die duiden op Een Gesprek. Een gesprek met wie? Dat wordt snel duidelijk als ik door de babyfoon "Miaaaaaa" hoor. En daarna ook nog "Jippieeeee". Dit wordt vele malen herhaald, net als het geschuifel van de slofjes. Weer wordt er druk geconverseerd, ditmaal met een duidelijke reactie: "Maaaaaauw". Gelach, geschuifel, geklets.

Nu is het hele tafereel niet alleen meer door de babyfoon te horen, het heeft zich verplaatst naar de overloop. Luid en duidelijk kan ik nu meegenieten van het gesprek: "Kom maar hoor. Heb je lekker geslapen? Loop maar verder, mag wel hoor."

En dan gebonk op de zoldertrap. Een miniolifantje op slofjes maat 26 komt de trap af om zich in het grote bed tussen ons in te nestelen. "Mia was heel lief, ze draaide om mijn benen en ik kreeg heel veel kopjes en ze had ook heel lekker geslapen en Jippie kwam alleen maar even kijken maar die mag ook best wel op mijn bed hoor."

Goeiemorgen Finn!

zaterdag 3 november 2012

So you think you can walk?

Alle ogen zijn op hem gericht: Mats, de ster van de show. Argwanend kijkt hij om zich heen. Is dit het moment? Is dit Zijn Moment? Aangemoedigd door het publiek zet onze ster aarzelend een paar passen naar voren. Wanneer hij de camera ziet beseft hij dat hij moet performen. Hij recht zijn rug, haalt eens diep adem en begint... te lopen!

Wanneer hij de muziek hoort besluit hij deze ook te integreren in zijn optreden. Soepel in de heupjes en met een grijns van oor tot oor bespeelt hij zijn publiek.

Deze ster is nu 15 maanden, dat belooft nog een flitsende carrière te worden...



vrijdag 2 november 2012

Staren in het vuur

Nou heb ik de neiging om zo'n beetje altijd vele foto's te maken van een nagenoeg identiek tafereel; klein beetje naar links, rechts, in- of uitzoomen. Dit tot groot genoegen van Judith, omdat er na een vakantie altijd duizenden foto's zijn om uit te pluizen. Velen met minieme verschillen waarvan je je achteraf afvraagt waar het toch goed voor is. 
Hoewel, Judith vraagt zich dat niet achteraf af, maar eigenlijk al direct. 

Heel soms levert dit toch wel een hele leuke reeks foto's op. Zo ook hieronder Finn die heerlijk zit te staren in het vuur....