zondag 31 maart 2013

Vrolijk pasen!

"Zullen we gaan kijken naar de aankomst van de paashaas?" (in de fantasie van Finn stond er waarschijnlijk al een fluffy beestje op een stoomboot omringd door de fanfare)

"De paashaas is in het echt heel lief hoor. En heel schattig ook. Bijna net zo schattig als Matsie."

"Ei! Ei! Ei! Ei! Ei! Hap! Hap! Hap! Hap!" (jawel, Mats begint te praten en gebruikt deze nieuwe vaardigheid voor het afgepeld krijgen van ieder net gevonden paaseitje)

Helaas, geen mooie foto's van sjiek gestylde paastafels, geloof dat ik dat nog een beetje moet leren, volgend jaar beter (of niet)...

dinsdag 26 maart 2013

Kikkerdril

In onze ieniemienie vijver in de voortuin (de meesten valt het niet eens op dat we een vijver hebben) zit kikkerdril. Net voor de flinke maartse sneeuwval dacht de kikker dat de lente was begonnen. Een dag later zag de vijver er zo uit.



Zie het toefje sneeuw in de linkerbovenhoek van de bevroren vijver, kikkerdril! 



Ergens gelezen dat de kikkerdril na een week uitkomt onder goede omstandigheden. Zo'n anderhalve week later was de vijver weer ontdooid en hebben we met de kinders een beetje kikkerdril uit de vijver geschept en binnen gezet.



Er lijkt weinig te zijn gebeurd in die anderhalve week buiten, volkomen ronde zwarte puntjes in het slijm. Misschien dat dit voorjaar voor de kikker toch niet helemaal ideaal is. 

De kikker liet zich ook even zien tijdens de hele actie. Volgens Finn was de kikker mama een beetje verdrietig en daarom heeft Finn haar toevertrouwd; 
"Als het kikkertjes zijn krijg je ze weer terug hoor". 



Het is een leuke attractie voor het keukenraam en ook de kinderen willen voortdurend even naar de kikkervisjes kijken. 
Zoals Mats al wijzend zegt; "Die. Kaik.". 



Eenmaal binnen gaat het hard met de visjes. Zijn we drie dagen verder en beginnen ze al te bewegen.


Wij zijn helemaal verbaasd over de snelheid waarmee ze veranderen. Hieronder een overzicht van de afgelopen drie dagen.  






Eigenlijk was het voor de kinderen bedoeld die kikkervisjes, maar het is niet helemaal duidelijk wie er het meeste lol aan beleeft hier in huis. 

Tomaten zaaien is fun

Joepie tomaten zaaien, Finn staat trappelen en zit al aan tafel voordat alles klaar staat. 


Potgrond op tafel, zaaibakken, pannetjes, lepels, vrachtauto's en een graafmachine. Eigenlijk is er weinig voor nodig. Oeps vergeet de stofzuiger niet klaar te zetten! 

Het wordt bijna een ritueel, als er gezaaid moet worden, dan laat de kinders maar even mee zooien en hebben ze de grootste lol... 








En Finn vind het ook nog eens heel erg leuk om de zaadjes op rijtjes in de bakken te leggen, grond erover en aan te drukken. Alleen zijn daar geen foto's van. 




zondag 24 maart 2013

Sticky Matsy

Zondagochtend en heel koud. Veel te koud. Knutselweer. Finn zet alvast alles op tafel: De doos met stiften, schaar, plakband, plakstift, gekleurde papiertjes, de ton met speelmais en een doos met piepschuimdingetjes (van dat verpakkingsmateriaal, leek me zonde om weg te gooien). Hij heeft Een Plan: "alles oppplakken!" Omdat piepschuimdingetjes plakken met een pritt-look-a-like niet zo handig lijkt komt er ook nog een tube fotolijm op tafel.

Mats kijkt al het geplak even aan, zet een paar gekleurde stiftstrepen op zijn blaadje en besluit dat al dat plakspul niet alleen voor zijn grote broer is. Als afleidingsmanouvre zet ik nog even het plakplastic in. Heel leuk, doorzichtig plakplastic op tafel vastplakken met de plakkende kant naar boven en er vanalles opleggen. Ja, leuk voor een paar minuten, maar in combinatie met de speelmais toch niet zo'n succes. Dan krijgt hij de tube fotolijm in het vizier. Met grote gebaren en enkele malen hard en hoog 'die!' gillen krijgt hij hem in bezit. Ik hoef maar een keer voor te doen hoe hij de lijm uit de tube kan knijpen, daarna krijg ik hem niet meer terug en worden er geestdriftig hele klodders lijm geknepen. Met een verlekkerd gezicht laat hij het over z'n handjes lopen.


En wat een ontdekking: hiermee kun je die speelmais dus wel op je papiertje vastplakken! (Dat spul hoort eigenlijk met een klein beetje water gewoon aan zichzelf vast te plakken, maar daar had mijn kroost vandaag geen boodschap aan.)


Nadat de tube zijn aantrekkingskracht (en inhoud) heeft verloren horen we weer een hard en hoog 'die!'. Juist, de plakstift.


Dopje eraf, dopje erop (x20). Nadat het dopje kwijtraakt komt Mats tot de ontdekking dat dit spul ook plakt. Papiertjes blijven erop vastzitten en als je er met iets anders (bijvoorbeeld een lepel) in gepeuterd hebt voelt die toch ook wel behoorlijk plakkerig.



En zo kneuteren we nog een tijdje lekker door. Lang leve knutselweer!

donderdag 21 maart 2013

Grumpy old men of gewoon lente?


Met het pak sneeuw waar we vandaag van mochten genieten, althans hier in Brabant, toch nog een teken van de lente... op de groente schaal!




Maar wat is het? Zo zien ze eruit als je ze net koopt.




Chayote, een rare vrucht of groente die je bij zo'n beetje iedere aziatische toko kunt krijgen. Misschien wel de makkelijkste groente om te kweken. Gewoon laten liggen en hij schiet uit. Als plant is het een snelle groeier en enorme klimmer. 




Deze zijn is er vermoedelijk iets te vroeg bij om te overleven in de tuin. Het zal nog een hele klus worden om ze te laten overlenteren, want ik geloof niet dat ze tegen nachtvorst kunnen. Daarom maar twee nieuwe gekocht die vermoedelijk uitschieten tegen de tijd dat de kou echt het land uit is. 

donderdag 14 maart 2013

Schiermonnikoog in plakbandjes

Ooit kwam ik het idee tegen om met washi-tape (mooie gekleurde plakbandjes) een complete 'muurschildering' te maken. Ideaal, want ik had na het stuccen en schilderen van de zoldermuren een beetje witte-muren-angst overgehouden. Niet zozeer dat ik bang was voor de witte muren, maar wel dat ik bang was om er ook maar de allerkleinste beschadiging op te maken (vrij absurd als je bedenkt dat we in een ruim 80 jaar oud huis wonen, compleet met bijbehorende butsen en scheuren).

Enthousiast over dit plakbandjesplan vroeg ik Finn wat er dan op zijn muur zou moeten komen. Er van uitgaand dat hij wel zou komen met zoiets als een boom, auto of graafmachine (ach ja, doe ns moeilijk) stond ik wel even met n mond vol tanden toen zijn antwoord luidde: 'Schiermonnikoog'. Juist, mijn driejarige wil een muurschildering van Schiermonnikoog op zijn slaapkamermuur.

Schiermonnikoog, dat was onze laatste vakantiebestemming. Een eiland (check) met een vuurtoren (check), veel kleine huisjes (check), mooie natuur (check) en zonder auto's (check). Vanmiddag werden alle rolletjes tape tevoorschijn gehaald (okee, met een beetje valsspelen, het waren niet allemaal echte washi-tapejes, het grootste deel is van de Hema) en een uurtje later was daar...


Schiermonnikoog!


Ik begon met de vuurtoren, volgens Finn toch eigenlijk wel het allerbelangrijkste van het eiland. O ja, dan ook maar meteen een eilandachtige lijn eronder.


Hé, dat valt niet tegen. Dan nu de huisjes. Al plakkend hoor ik in gedachten de stem van de legendarische Bob Ross: "Ooh, look at those friendly little houses..."


En dan nog wat natuurschoon in de vorm van een stakerig boompje vol lenteblaadjes: "And there we'll put some more happy leafs, look how they are swinging in the wind..." 
Natuurlijk mogen ook de paddestoeltjes niet ontbreken: "Just put some dots on them, don't be scared, the mushrooms would love them..."


Vanavond ging Finn vol verwachting naar boven. Er was een verrassing op zijn kamer, wat zou dat zijn? Tien tellen later kwam de kreet: "Jaaaaa, Schiermonnikoog!" Pfoe, goedgekeurd...

vrijdag 8 maart 2013

Rijstzooi

Op Pinterest kwam ik t tegen: spelen met gekleurde rijst. Maar dat moet je dan natuurlijk wel eerst even maken. Aangezien Mats vanochtend een van zijn bekende Matsie-Frustie-buien had (dan wil ie vanalles, lukt niks en is niks goed) bedacht ik dat dat een mooi klusje voor hem zou zijn.
Dus hij werd aan tafel geparkeerd met een groot dienblad voor zijn neus met daarop een schaal ongekookte rijst en een paar lepels. Na een korte aarzeling (nauwelijks waar te nemen met het blote oog) verdwenen de handjes in de schaal. Met een grijns van oor tot oor kriebelden de kleine korreltjes door de kleine vingertjes. Met de lepels werd er geroerd en gegraven, een autootje werd verstopt en weer gevonden en er werd ontdekt dat rijst uit je hand laten lopen een leuk tikkend effect geeft (vooral als je het van grote hoogte doet, zeg vanaf de kinderstoel op de grond...).



Toen de zooi uit de hand dreigde te lopen (gooien en smijten bleek een nog spectaculairder effect te geven) gingen we over op fase 2: rijst in zakjes scheppen.



Finn (altijd geïnteresseerd in iets dat op een Tovertruuk lijkt) kwam helpen bij fase 3: voedingskleurstof erbij en dan maar goed door elkaar schudden.














Ondertussen vermaakte Mats zich prima met het weer uitgegraven autootje en de resten rijst op het dienblad.


Toen er uiteindelijk drie bordjes gekleurde rijst stonden op te drogen (helaas maar 3 kleurtjes, meer van die voedingskleurstof had ik niet en ik kon de verleiding weerstaan om dan toch maar ecoline te pakken) moest er natuurlijk opgeruimd worden. De stofzuiger bleek een magische aantrekkingskracht te hebben (zou dat misschien komen door het heftig tikkende geluid dat ie maakte in de buurt van de tafel?).




En daarna... bleek de lente ook vandaag weer te zijn teruggekomen en konden we naar buiten! In t geval van plotseling optredende winter (volgende week geloof ik) hebben we nu dus een portie 'speelrijst' klaar staan.


Wordt vervolgd!

En oja, gisteren zou ik eigenlijk mijn boodschappenpakketwinnaars bekend maken. Hmm, met een dagje vertraging dan maar: Marleen en Merula, jullie kunnen gaan shoppen. Marleen weet ik wel te vinden, Merula, stuur je me je adres even?