Roommates

Vanochtend 7 uur: gekraak op de babyfoon.
Langzaam wordt ik wakker. Realiseer me dat het geen gekraak is wat ik hoor. Nee, het is Geschuifel. Geschuifel uit de babyfoon en boven mijn hoofd. Geschuifel van slofjes maat 26 om precies te zijn.
Dan een klein stemmetje: "Hé". Nogmaals, en nu wat luider: "Hé". Vervolgens een waterval van onverstaanbare klanken. Klanken die duiden op Een Gesprek. Een gesprek met wie? Dat wordt snel duidelijk als ik door de babyfoon "Miaaaaaa" hoor. En daarna ook nog "Jippieeeee". Dit wordt vele malen herhaald, net als het geschuifel van de slofjes. Weer wordt er druk geconverseerd, ditmaal met een duidelijke reactie: "Maaaaaauw". Gelach, geschuifel, geklets.

Nu is het hele tafereel niet alleen meer door de babyfoon te horen, het heeft zich verplaatst naar de overloop. Luid en duidelijk kan ik nu meegenieten van het gesprek: "Kom maar hoor. Heb je lekker geslapen? Loop maar verder, mag wel hoor."

En dan gebonk op de zoldertrap. Een miniolifantje op slofjes maat 26 komt de trap af om zich in het grote bed tussen ons in te nestelen. "Mia was heel lief, ze draaide om mijn benen en ik kreeg heel veel kopjes en ze had ook heel lekker geslapen en Jippie kwam alleen maar even kijken maar die mag ook best wel op mijn bed hoor."

Goeiemorgen Finn!

Mooie plaatjes Maandag

So you think you can walk?

Alle ogen zijn op hem gericht: Mats, de ster van de show. Argwanend kijkt hij om zich heen. Is dit het moment? Is dit Zijn Moment? Aangemoedigd door het publiek zet onze ster aarzelend een paar passen naar voren. Wanneer hij de camera ziet beseft hij dat hij moet performen. Hij recht zijn rug, haalt eens diep adem en begint... te lopen!

Wanneer hij de muziek hoort besluit hij deze ook te integreren in zijn optreden. Soepel in de heupjes en met een grijns van oor tot oor bespeelt hij zijn publiek.

Deze ster is nu 15 maanden, dat belooft nog een flitsende carrière te worden...

Staren in het vuur

Nou heb ik de neiging om zo'n beetje altijd vele foto's te maken van een nagenoeg identiek tafereel; klein beetje naar links, rechts, in- of uitzoomen. Dit tot groot genoegen van Judith, omdat er na een vakantie altijd duizenden foto's zijn om uit te pluizen. Velen met minieme verschillen waarvan je je achteraf afvraagt waar het toch goed voor is. 

Hoewel, Judith vraagt zich dat niet achteraf af, maar eigenlijk al direct. 

Heel soms levert dit toch wel een hele leuke reeks foto's op. Zo ook hieronder Finn die heerlijk zit te staren in het vuur.... 

'Just bring some fingerfood'

Een berichtje op de voicemail. Of we ook op het halloweenfeestje komen. Niks groots, gewoon gezellig samen met de kinderen een beetje griezelen en lekker eten. Op onze vraag of we nog wat mee konden nemen was het antwoord: "O, just bring some fingerfood".

Een korte speurtocht op Pinterest bracht heeeeel veel inspiratie, maar één idee sprong er toch wel uit: Fingerfood!

De truuk: knakworstjes inkerverven, koken (worden de 'rimpeltjes' mooi duidelijk van), plakje eraf, nageltje van ui met een beetje ketchup erop plakken, et voilá!

En nou waren wij natuurlijk niet de enigen met griezelinspiratie:

Lol met voedingskleurstof

Barbie's dijtjes waren vakkundig ontleed...

En deze was gewoon te gruwelijk voor woorden... (en ja, wel geproefd maar erg smerig bevonden, had wel iets weg van natte hond...)

Een andere vereiste was: kom verkleed. Nu denken de meesten bij Halloween aan griezels, bloed en dingen die het daglicht niet kunnen verdragen. Zoonlief dacht aan... koeien! Koppig als 'ie is (van wie zou 'ie dat nou hebben?) was hij er niet van af te brengen. Hij moest en zou een koetje worden. Nou hadden we nog wel wat liggen van een eerder verkleedfeestje, en met een kleine aanpassing (die hij gelukkig toestond, halleluja!) was ook dit kostuum halloweenwaardig.

Geinspireerd op ons immer blinkende huis behingen wij ons met spinnetjes. (wederom een idee van Pinterest. Ik hou van Pinterest!)

Zelfs het kadootje werd zo 'gepimpt':

Bij een echt halloweenfeest hoort natuurlijk ook een vuurtje met marshmallows

En ook de buren lastig vallen met 'trick-or-treat' mag niet ontbreken (zoek het koeienstaartje!).

Inmiddels redelijk verkleumd (waar is dat zachte herfstweer gebleven?!) en vechtend tegen de moeheid werden wij er door de grootste koe op gewezen dat er binnen nog heeeel veeeel toetjes stonden te wachten. Naast de cakejes en kleurstofexperimenten kwamen er spookjes op tafel. IJskoude bananenspookjes, fantastisch! (dat je tanden er compleet blauw van gingen zien was een aardige bijkomstigheid)

En zo kon het gebeuren dat er aan het eind van de avond twee koeien op de bank zaten, met blauwe tandjes knagend aan een spook...

(En dankzij dit opblijffeestje sliepen de heren vanochtend een heel klein beetje uit, waardoor we nu naadloos op de wintertijd konden overstappen. Wat was dat ook alweer met dat mes en die twee kanten?)

Over heel veel lichtjes en nog veel meer peuterfantasie:

Wat doe je eind september, begin oktober als inwoner van Eindhoven, in bezit van kinderen en bakfiets? Je wacht tot het donker is (ehmm, rond kinderbedtijd dus) plant 't hele spul in die bak, dekentje erover en gaat de lichtjesroute rijden!
De heren keken hun ogen uit. Mats' vingertje stond bijna permanent in de aanwijsstand en Finn stuiterde van puur enthousiasme af en toe bijna de bak uit. Met een half slapende Mats en compleet stilgevallen Finn kwamen we ruim een uur later weer thuis.

En dat dan dus drie keer (knappe fietser die dat eventjes op 1 avondje doet). Drie keer heel veel lichtjes = drie keer heel veel peuterfantasie:

"Kijk, krokodillen!"

"'n Plop!"

"Kindjes op tonnen"

"Ronddraaiende theepot-paddestoel"

"Bus met kerkklok"

"Muisjes die samen taart eten"

"Paddestoel met een vuurtje"

In alle enthousiasme maakten wij natuurlijk geen onderscheid tussen wie er nou voor welk doeleinde die lampjes had geplaatst: 

"Jaaaa, lettertjes!!!"

En omdat fantasie geen grenzen kent werd ook Mats even bruut gecategoriseerd:

"Net 'n eikel"

Uit d'n ouwe doos

Nog een week en dan gaan we weer naar 'onze' chalet in de ardennen. Al helemaal zin in om er even tussenuit te zijn, kwam ik vandaag onderstaande tegen op de computer.

Zet het geluid hard aan en geniet mee van de route van hut naar de bewoonde wereld. Ik kan niet beter beschrijven waarom we hier graag komen. 

Ook deze film stamt uit die tijd.