Vanochtend 7 uur: gekraak op de babyfoon.
Langzaam wordt ik wakker. Realiseer me dat het geen gekraak is wat ik hoor. Nee, het is Geschuifel. Geschuifel uit de babyfoon en boven mijn hoofd. Geschuifel van slofjes maat 26 om precies te zijn.
Dan een klein stemmetje: "Hé". Nogmaals, en nu wat luider: "Hé". Vervolgens een waterval van onverstaanbare klanken. Klanken die duiden op Een Gesprek. Een gesprek met wie? Dat wordt snel duidelijk als ik door de babyfoon "Miaaaaaa" hoor. En daarna ook nog "Jippieeeee". Dit wordt vele malen herhaald, net als het geschuifel van de slofjes. Weer wordt er druk geconverseerd, ditmaal met een duidelijke reactie: "Maaaaaauw". Gelach, geschuifel, geklets.
Nu is het hele tafereel niet alleen meer door de babyfoon te horen, het heeft zich verplaatst naar de overloop. Luid en duidelijk kan ik nu meegenieten van het gesprek: "Kom maar hoor. Heb je lekker geslapen? Loop maar verder, mag wel hoor."
En dan gebonk op de zoldertrap. Een miniolifantje op slofjes maat 26 komt de trap af om zich in het grote bed tussen ons in te nestelen. "Mia was heel lief, ze draaide om mijn benen en ik kreeg heel veel kopjes en ze had ook heel lekker geslapen en Jippie kwam alleen maar even kijken maar die mag ook best wel op mijn bed hoor."
Goeiemorgen Finn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten