Hulpjes van de tuinkabouter

Er gaat niets boven een dagje in de tuin samen met een stel peuters. Zaterdag met Finn en Isa naar de moestuin geweest. De grootste lol, lekker aan het spelen, ontdekken en ze helpen ook nog eens mee. (met de 'lasagna') 
Heerlijk om te zien. 

Voor Isa was de moestuin enigszins nieuw en bij het eerste beetje vuil moesten de handen worden gewassen.  Water uit de regenton was niet goed genoeg, vies, of er geen warm water was? Want die had ze thuis ook. Ehmm....

Het begint te lukken. Een tuin waar de kinders kunnen spelen en waar deze grote tuinkabouter zijn ding kan doen. Het afgelopen jaar was toch net iets te karig, weinig groenten, heel veel onkruid en dan is het niet echt leuk spelen voor de kleintjes. 

Voor deze winter zijn er de nodige plannen om van de tuin een kinder- en groenten paradijs te maken. Vandaag een tipi gemaakt als voorproefje, er zal nog meer volgen voor de kinders. 

Zaterdag weer heerlijk genoten van een 'winterse' dag in de moestuin. 

Over de lasagnetechniek en bevroren tenen

Net even bij de Grote Tuinkabouter gaan kijken. Hij had zich tot bescheiden doel gesteld de moestuin dit jaar al voor de winter (of in ieder geval dan alvast voor het voorjaar) op orde te hebben. Nou moet ik hier voor de volledigheid wel bij vermelden dat dit nog geen enkel jaar gelukt is. T is namelijk geen postzegelformaat tuintje. Nee, we hebben wel 200m (in t vierkant). En we hebben ook twee kinderen, en een huis dat nooit af is, en veel andere hobbies... Juist, vat je 'm?

Maar dit jaar begint het er wel verdacht veel op te lijken dat het hem gaat lukken. Ik hoor enthousiaste verhalen over schoongemaakte bedjes, paden-in-wording en 'mulchen'. Over wàt? Over het bedekken van de grond met kranten, bladeren, mest, compost en koffiedrab zodat er geen onkruid komt en de grond mooi voedzaam wordt/is/blijft. Mijn Grote Tuinkabouter gaf me zelfs nog wat extra uitleg: Dit heet de 'lasagnetechniek' (en nu doe ik dan even een beroep op jullie kookkennis, want ik mag er toch wel van uitgaan dat iedereen weet wat lasagne is he?) Spreekt voor zich zou ik zeggen:

Hij heeft zo inmiddels al een paar bedjes 'gelasagnaat', en 't ziet er veelbelovend uit:

En zie je t nou goed? Ja, daar, naast die kruiwagen en zuurstokroze emmer: Er kon ook nog worden geoogst!

(Wat jammer nou dat ik altijd al heb gegruweld van prei...)
Helaas was niet al het groen te oogsten. Het had nog het meeste weg van sla uit de vriezer (nee, dat kan niet, weet ik ook wel, dûh). Btw: Tuinkabouter komt net binnen en verklaart dat dit de mierikswortel is.

En wat dacht je van deze groene (bruinige) weelde? Over een half jaar kunnen we daar weer asperges vinden!

Grote Tuinkabouter was hard aan het spitten, en hij bleek niet de enige met dat talent (hoewel ik me afvraag of dit ook iets met lasagne van doen heeft).

En die bevroren tenen? Iedereen die vandaag langer dan tien minuten buiten is geweest weet vast wel waar ik het over heb...

'Pinteresten'

Ik ben verslaafd.
Zo, dat is er uit.

Ik hou mezelf graag voor dat ik heel goed zonder kan. Totdat ik een computer voor m'n neus heb. Dan slaat het in alle hevigheid toe. Onbewust begin ik dan de typen: www.p.... en dan staat het er al. Zomaar! Hoef ik niks voor te doen, de computer herinnert zich automatisch mijn zwakheden.
Mijn ogen glijden over een lange lijst plaatjes. Mijn hoofd maakt overuren. 'Ja, dat is leuk!' 'Kan ik zeker maken!' 'Handig voor als...' 'Interessant, moet ik onthouden.' Ik zie mogelijkheden, voel de creativiteit borrelen. Jaaaaa, dit is het leven, fantastisch, wat een inspiratie!

Een paar uur later klap ik met tegenzin de computer dicht. Een hoofd vol ideeën, maar waar haal ik de tijd vandaan? (En nou hoor ik je denken: "Als ze nou eens niet zo lang achter die computer was blijven hangen...")

So true...

Maar nu heb ik een Plan. Een Missie. En voor deze maand is dat: Knutselen met plastic diertjes. Een heel 'board' heb ik er inmiddels al aan gewijd. Zoveel moois dat je kunt maken met dat plastic spul wat je voor een paar cent bij de Action (en voor nog minder bij de kringloop) kunt vinden. Het probleem is alleen: Wat ga ik maken? Want dat is nog wel vaak hetgeen me tegenhoudt. Zoveel ideeën dat ik niet kan kiezen, niet weet waar te beginnen en dus maar helemaal niks meer doe (en veilig achter de computer wegkruip).

Dus bij deze: Help me kiezen! Laat me voor kerst weten wat jij nou 'Het ultieme idee' vindt (via deze pagina, facebook, mail, maakt niet uit) dan verloot ik een van deze maaksels onder mijn helpers.

'magneetbeestjes'

'beestjeslijst'

'beestjeskapstok'

'plantenbeestjes'

'beestenpotjes'

'boekenbeestjes'

Moeilijk he, kiezen...

Pietenproductie

"Knutseljuf, we maken toch zeker wel iets voor Sinterklaas hè?"
Geen ontkomen aan, al voor het tiende (!) jaar op een rij zit ik eind november vast aan het zelfde thema. Gedurende al die jaren heb ik de meest fantastische creaties bedacht. Nachtenlang lag ik wakker om maar zo origineel mogelijk uit de hoek te komen. Maar eindelijk is het kwartje dan toch gevallen: Maak een Piet, en je maakt vrienden!

Om er dan toch nog even wat origineels van te maken werd het wel een marionetpiet. Je weet wel, zoëentje met touwtjes die dan kan lopen, zwaaien en dansen. Zoëentje waar de kinderen allemaal om smeken: "Aaaaa, mag ik m eventjes vasthouden.....?"

Voor de jongsten compleet van papier:

En voor de oudsten met leuke fleurige stofjes:

Alles was tot in de puntjes voorbereid voor deze pietenproductie (jawel, op mijn werk ben ik -noodgedwongen- ontzettend gestructureerd):

En na twee dagen was mijn vensterbank druk bevolkt met half-affe zwarte mannetjes. Volgende week nog eventjes de nodige ledematen en touwtjes toevoegen.

Massa-Pietenproductie saai? Nee hoor, kijk maar eens welke varianten ik inmiddels al tegenkwam:

'Niet-Piet'

'Heilige-boon-Piet'

'Hoera-ik-kan-knippen-Piet'

'Bling-bling-Piet'

'Pietje-relaxed'

En krijg je nu spontaan ook zin om een pietje te produceren, hier zijn de lesbrieven (die hangen altijd megagroot op het bord, ter bevordering van de zelfstandigheid):

Papieren Piet

Stoffen Piet

Door de handjes en het hoofdje wordt met een naald een draadje bevestigd, knoop deze vast aan een stokje en spelen maar!

Pepernotencakejes

Met een half slaapdronken hoofd vanochtend tegen Finn gezegd dat we vandaag wel pepernotencakejes konden gaan maken. Verder dan 'we mixen wat koekkruiden door het cakebeslag' kwam ik toen nog niet.

Een paar uur later, Mats in bed (voor kook- en bakexperimenten toch wel een vereiste), gingen we 'even' die cakejes bakken. En toen bleek dus dat er geen kant-en-klaar pak meer in de kelder stond. Geen nood, een receptje is snel genoeg gegoogeld. "Men pakke 4 eieren".... ehm, met dank aan de wentelteefjes van woensdag zat er nog maar eentje in het doosje. Ander recept, speciaal voor kruidcakejes deze keer: "Weeg 100 gram havermout". Kan me niet herinneren ooit havermout in huis te hebben gehad, dus helaas.

Finn stond ondertussen al in vol ornaat klaar om te 'mixeren'. En omdat risico's 't leven een stuk leuker maken besloot moeders op dat moment dan zelf maar iets te improviseren. Dat ene ei, 'n lepel koekkruiden, bruine basterdsuiker, een half glas melk, wat zelfrijzend bakmeel (en nog een beetje, nog een beetje en oeps, dan nog maar een beetje melk erbij), en op 't laatste moment nog even de geniale ingeving er ook maar wat boter door te 'mixeren'.

Eenmaal in de oven zetten ze 't op 'n rijzen. So far so good... Houten prikkertje erin, schoon er weer uit, check. Voor het ultieme sinterklaasgevoel met 'lijm' van poedersuiker met water op ieder cakeje een pepernoot geplakt.

Voor de schoonheidstest waren ze inmiddels al met vlag en wimpel geslaagd. Na wat geduld (heeeel grote opgave voor 'n driejarige) waren ze zo ver afgekoeld dat we net geen blaren meer op onze tong zouden krijgen. Proeven! En hoewel een beetje plakkerig werden ze volmondig goedgekeurd: "Jaaaaah, die wil ik gaan uitdelen aan mijn vriendjes..."

En voor wie nou iets minder avontuurlijk is ingesteld, hier is het recept (min of meer):
* 125 gram bruine basterdsuiker
* 150 gram zelfrijzend bakmeel
* 1 eetl. koekkruiden
* 1 dl melk
* 1 ei
* 25 gram boter
* poedersuiker met een heel klein beetje water
* pepernoten
In cupcakevormpjes doen en in de oven op 170 graden (gokje, displaytje doet t hier niet) in ongeveer 20 à 25 minuten bakken. Daarna van poedersuiker met een heel klein beetje water een papje maken en hiermee op ieder cakeje een pepernoot 'lijmen'.

Hij heeft ècht een paard!

Net op tijd (goh, verrassend) arriveren we bij het kanaal. De boot (beladen met grote kado's) is al in zicht. Pieten lopen af en aan en Finn heeft al een paar handen vol pepernoten te pakken. Daar mogen er wat hem betreft nog veel meer bij komen, want op zijn rug hangt een leeg rugzakje, speciaal voor het verzamelen van deze lekkernij.

De muziek speelt een modern sinterklaasliedje, Megamindy- en Megatobypiet poseren gewillig voor flitsende camera's, Tweetpiet banjert rond met zijn tablet en op onze schouders zitten twee zwaar onder de indruk zijnde minimannen. De grootste heeft een soort van half-hangende positie ingenomen en tuurt in de verte: "Jaaaaah, ik zie um....!" De kleinste heeft nog niet echt door waar nou al die drukte voor nodig is. Met grote ogen kijkt hij rond. Ogen die het grootste deel van de tijd blijven rusten op argeloze toeschouwers (van wie er eentje mij zelfs toevertrouwde zich wat ongemakkelijk te voelen onder deze aandacht).

Sint beklimt het podium, er wordt nog meer gezongen en getweet, en ook de burgemeester is van de partij. Finn houdt zich op dat moment vooral bezig met de grote vraag: "Waar is het paard?" en "Is er eigenlijk wel een paard?" Na wat een eeuwigheid lijkt (enigszins gekleurd door kou en zware nekballast) verlaat de Sint het podium weer om, jawel, op z'n paard te klimmen! Finn slaakt een zucht van verlichtig: "Hij heeft ècht een paard!"

's Avonds staan er hier bij de kachel twee minischoentjes. Voor het paard hebben we een bakje water, een suikerklontje en een soepstengel. "Finn, komt het paard dan ook mee om de kadootjes te brengen vannacht?" "Neehoor, natuurlijk niet, die blijft thuis om te slapen. Ze komen gewoon met een bus waar alles goed in past en dat eten nemen ze dan wel mee naar huis." ("En als Jippie en Mia nou alles stiekem opeten, dan leggen jullie wel nieuwe neer hè?")

Moderne sinterklaasliedjes, Megamindy- en Megatobypiet, een Tweetpiet en een megabus in plaats van die trouwe over daken wandelende schimmel. Sinterklaas gaat met z'n tijd mee...

Dag sinterklaasje, daaaaaag!

Schoenmaatjes

Sinterklaas... kerst... In december kunnen we er niet onder uit: de al torenhoge berg speelgoed hier in huis zal ongetwijfeld weer aangevuld worden met het hoog(-on)nodige.
En toen zag ik dit:

Voor meer uitleg, klik op deze link. (En bekijk vooral eens de filmpjes, zo mooi!)

Niks mis mee om onze minimens er een beetje bewuster van te maken dat niet iedereen bergen speelgoed heeft, en dat sommige kinderen zelfs zo weinig centjes hebben dat ze erg blij zijn met een nieuwe tandenborstel!
Dus vandaag togen we incl. booschappenlijstje naar de Action. Doel: het vullen van een kadodoos voor een kindje ver weg. We kozen voor een jongetje tussen de 2 en 4 jaar, zodat Finn's kadosmaak volop tot z'n recht kwam.

Eenmaal thuis gingen we aan het knippen en plakken (nadat we eerst snel Mats in bed gelegd hadden, die er halverwege de Action al luidkeels van baalde dat we winkelden onder slaapjestijd). De saaie schoenendoos moest met mooi kadopapier en heeeel veeeeel plakband omgetoverd worden tot Fantastisch Kado.

Daarna de aankopen ontdoen van verpakkingsmateriaal (je wilt natuurlijk niet een berg onnodig plastic een derdewereldland in sturen he).

Gelukkig had niet alles verpakkingsmateriaal, want in het kader van 'wat over hebben voor een ander' mocht Finn ook wat van zijn eigen speelgoed uitkiezen voor het andere kindje. Onzelfzuchtig als 'ie is kwam 'ie meteen aanzetten met een grote emmer (incl. deksel 'want dan kan 't kindje niks kwijtraken') vol met badspeeltjes. Dit hebben we met de nodige onderhandelingsstrategieën weten terug te brengen tot twee vissen, een sponsje en een velletje stickers.
Met een beetje passen en meten (want hoe frot je een cars-bal, koeienknuffel -tja, da's Finn he- en heel veel andere dingen in een schoenendoos?) hebben we uiteindelijk een Fantastisch Kado:

 Fototjes erop ("Mats moet ook hoor, die hoort er ook bij!"). incl. barcodesticker:

En dan nog een mooie tekening bij wijze van extra verrassing aan de binnenkant van de deksel:

En nu zit mijn onzelfzuchtige schenker naast me zijn lunchmenu door te geven. "Nee, geen boterham met pindakaas, liever een crackertje met kaas. En een beetje boter. En vergeet het plakje snoepkaas niet. En mijn beker melk. O nee, ik wil twee snoepkaasjes!"

Ik denk terug aan het filmpje met blije schoenendooskinderen en schaam me voor onze luxe...